w ciągu kilku sekund, inny zapamiętać i zagrać tysiące koncertów na pianinie. Każdy posiadałby niesamowite zdolności w jakiejś dziedzinie. Jednakże, czy w takich czasach istniałoby pojęcie "geniusz"? Skoro mielibyśmy takie same zdolności co inni, nikt nie byłby wyjątkowy.
Dziewiątka i Dwunastka to ludzie, którzy tak naprawdę nie powinni istnieć. Są przyjaciółmi od dziecka i razem przeżyli horror, z którego potem udało im się uciec. Teraz, jako nastolatkowie, wprowadzają swój plan w życie z zamiarem obudzenia ludzkości ze snu. Dlatego właśnie rozpoczynają swoja działalność jako Sfinksy.
Piękny, słoneczny dzień w Tokio. Ludzie aż lgną na ulice. Nie ma to jak wyjść i coś pozwiedzać, no chyba, że... Bum!
Słoneczny dzień w Tokio. Najnowsze informacje: godzina trzecia po południu, przeprowadzono atak terrorystyczny na budynek rządowy.
Policja rozpoczyna poszukiwania podejrzanych o eksplozję. Jedyną poszlaką jest umieszczonyw internecie filmik. Jeden z jego bohaterów wypowiada niepokojące słowa: "Tokio zostanie spowite ciemnością o 15". Prognoza spełnia się, przez co autorzy filmiku stają się głównymi podejrzanymi.
Kolejny beznadziejny dzień z życia Lisy. Nie dość, że jest prześladowana w szkole, to jeszcze
w domu nie może odpocząć. Nawet kiedy idzie na wycieczkę do miasta budynek, który odwiedza staje się celem terrorystów. Do tego
wszystkiego widziała sprawcę i ma postawione ultimatum "zginiesz, albo zostaniesz wspólniczką". Co wybierze dziewczyna, która została tak doświadczona przez los?
Osobiście, zakochałam się w tym anime. Wiem, że to są moje klimaty, ale przebieg akcji i ciągłe napięcie sprawiają, że czujesz, jakbyś był na dobrym filmie w kinie. Postacie może nie uderzają pięknością, ale kreska bardzo mi się spodobała. Bohaterowie ruszają się naturalnie (wiem, że we wszystkich anime tak jest, ale tutaj to jakoś naprawdę ludzko), co wzbudziło we mnie podziw. Zwłaszcza te filmiki terrorystów były super animowane. Postacie mają oryginalne charaktery, które zdecydowanie da się polubić (oprócz takiej jednej dziewczyny, co doprowadzała mnie do krwotoków wewnętrznych). Muzyka, o dziwo zwróciłam na nią uwagę, ale to dlatego, że mi się podobała, była bardzo dobra. Pobrałam sobie nawet kilka utworów. I jeszcze jedna rzecz, przez którą szczena mi podłogę zamiatała. Jeden bohater, który był z USA mówił normalnym angielskim, nie kaleczonym. Słowo daję, byłam pod wrażeniem. Co tu jeszcze... A! Sama końcówka serii mnie zabiła :P
Bardzo dziękuję za przeczytanie mojego średnio-złożonego tekstu na temat mojej jednej z ulubionych serii. Przepraszam, że przez długi czas się nie odzywałam, ale jakoś tak wyszło. Choruję na brak czasu i uzależnienie od gier. Chcę Wam wszystkim życzyć wesołych, spędzonych w gronie rodzinnym świąt. Wielu prezentów, smacznego posiłku i dobrej zabawy. A do tego udanego Nowego Roku! Wszystkiego najlepszego!
